drapieżne, nazwano go Krogulcem.
Któregoś dnia córka władcy miasteczka zapytała, czy potrafiłby użyć swych czarów, by przywołać duchy zmarłych. Ged znał swoje siły i przypuszczał, że mógłby, ale zdawało mu się też, że dziewczyna z niego po prostu kpi. Interesowało ją też, czy potrafiłby zmienić się w coś innego, a gdy Ged się zawahał, uznała, że najwidoczniej jest jeszcze za młody. Od tej pory Ged postanowił nie spocząć, dopóki nie wynajdzie zaklęcia, które pozwoli mu przybrać dowolny kształt.
Przez przypadek znalazł jednak zaklęcie, które pozwalało przywoływać zmarłych. Gdy je wymówił w pokoju zapanowało przeraźliwe zimno, a jego ogarnął paniczny strach. Wtedy też oczom Geda ukazał się bezkształtny cień, który się do niego zbliżał. Na szczęście nadszedł Ogion i cień szybko zniknął. Ogion oznajmił mu wówczas, że używanie czarów wiąże się z wielką odpowiedzialnością – są czary, które służą dobru, ale są też te, które powodują zło i trzeba mieć to zawsze na uwadze. Potem magik wysłał swojego ucznia do szkoły arcymagów na wyspę Roke. Kiedy Ged płynął tam statkiem, nagle rozszalała się wielka burza, a Ged nie potrafił kierować statkiem w ciemności. Na szczęście udało mu sie dotrzeć do Roke.
3. „Szkoła Czarnoksiężników”
Ged został przyjęty do szkoły przez arcymaga Nemmerle, który wzbudził jego zaufanie. Poznał też nowych kolegów: przemądrzałego Jaspera oraz ciemnoskórego Vetcha, z którym bardzo się zaprzyjaźnił. Jasper usiłował popisać się przed nim swoimi umiejętnościami, ale Ged zdawał się nie zwracać na niego uwagi. Spędzał dni na nauce nowych rzeczy i nowych magicznych zdolności. Razu pewnego poznał historię elfiej księżniczki, która była tak piękna, że wybuchały o nią wojny.
4. „Uwolniony cień”
Ged mimo tego, że miał już piętnaście lat, nadal należał do grupy najmłodszych uczniów.
Któregoś dnia córka władcy miasteczka zapytała, czy potrafiłby użyć swych czarów, by przywołać duchy zmarłych. Ged znał swoje siły i przypuszczał, że mógłby, ale zdawało mu się też, że dziewczyna z niego po prostu kpi. Interesowało ją też, czy potrafiłby zmienić się w coś innego, a gdy Ged się zawahał, uznała, że najwidoczniej jest jeszcze za młody. Od tej pory Ged postanowił nie spocząć, dopóki nie wynajdzie zaklęcia, które pozwoli mu przybrać dowolny kształt.
Przez przypadek znalazł jednak zaklęcie, które pozwalało przywoływać zmarłych. Gdy je wymówił w pokoju zapanowało przeraźliwe zimno, a jego ogarnął paniczny strach. Wtedy też oczom Geda ukazał się bezkształtny cień, który się do niego zbliżał. Na szczęście nadszedł Ogion i cień szybko zniknął. Ogion oznajmił mu wówczas, że używanie czarów wiąże się z wielką odpowiedzialnością – są czary, które służą dobru, ale są też te, które powodują zło i trzeba mieć to zawsze na uwadze. Potem magik wysłał swojego ucznia do szkoły arcymagów na wyspę Roke. Kiedy Ged płynął tam statkiem, nagle rozszalała się wielka burza, a Ged nie potrafił kierować statkiem w ciemności. Na szczęście udało mu sie dotrzeć do Roke.
3. „Szkoła Czarnoksiężników”
Ged został przyjęty do szkoły przez arcymaga Nemmerle, który wzbudził jego zaufanie. Poznał też nowych kolegów: przemądrzałego Jaspera oraz ciemnoskórego Vetcha, z którym bardzo się zaprzyjaźnił. Jasper usiłował popisać się przed nim swoimi umiejętnościami, ale Ged zdawał się nie zwracać na niego uwagi. Spędzał dni na nauce nowych rzeczy i nowych magicznych zdolności. Razu pewnego poznał historię elfiej księżniczki, która była tak piękna, że wybuchały o nią wojny.
4. „Uwolniony cień”
Ged mimo tego, że miał już piętnaście lat, nadal należał do grupy najmłodszych uczniów.
